سلام

طبق قولی که داده بودم (ای وای من چقدر خوش قولم) قراره در این پست راجع به روابط دخترا و پسرا و دوستی‌های قبل از ازدواج صحبت کنم. موضوعی که معمولا خیلی طرفدار داره و آب از لب و لوچه دختر پسرا  راه میندازه. معمولا در سنین بعد از بلوغ این احساسات و عواطف  شروع به غلیان می‌کنه تا جایی که احساس نیاز به جنس مخالف به شدت خودش رو نمایان می‌کنه. معمولا در این دوران دختران فوق‌العاده احساسی و رمانتیک هستن و بقول معروف گمگشته خودشون به شکل شاهزاده‌ای که سوار بر اسب سفید در حال تاختن هستش و از فراز ابرها ظاهر میشه، تصور می‌کنن البته با پیشرفت تکنولوژی  این اسب سفید تبدیل به بی او و سفید شده و شاهزاده اسب سوار هم  معمولا یه بچه مایه‌دار بی ام و سواره  که باباش کارخونه داره و اگه یه عمر هم از جیب بخورن پولشون تموم نمیشه. البته به مرور زمان و با بلوغ عقلی و جسمی این فرد متعادل شده و از احساسات رمانتیک محض به سمت عقلانی شدن پیش میره و در نتیجه شاهد یک تعقل و احساسات منطقی خواهیم بود.

معمولا رابطه بین دو جنس مخالف سرشار از هیجان، شور، استرس و جذابیته و همین هیجانات جوانی انگیزه‌ای میشه که دختران و پسران هر کدام به نحوی از انحاء دنبال ایجاد این رابطه باشن. معمولا دخترا این روابط رو به یه احساس لطیف، قشنگ، و لذت بخش و پرهیجان تعبیر می‌کنن و پسرها علاوه براین تعابیر به یه حس ناشناخته  اشاره دارن که باعث میشه همه‌اش به طرف مقابل فکر کنن و احساس کنن که خیلی دوسش دارن عاشقش هستن و چقدر با هم تفاهم دارن و ..... خوب چیزی که مسلمه اینه که این احساسات در روزهای اول بین دخترا و پسرا تقریبا مشترکه ولی به مرور زمان نتیجه متفاوتی به دست میاد. بعد از شکل گرفتن این روابط و ادامه اون به مرور زمان پسرا سعی می‌کنن که از لحاظ فیزیکی  دوست مونث‌شون رو تسخیر کنن و برعکس دخترا سعی می‌کنن که قلب طرف مقابل را مال خود کنند و در این میان وقتی اولین بار که یک پسر دست دختری رو در دست می‌گیره معمولا دختر این رو حمل بر دوست داشتن و علاقه طرف مقابل می‌کنه و لذا هر چه این رابطه جسمانی پر رنگ تر میشه  دختران این را حمل بر تشدید عشق و علاقه طرف مقابل کرده و از آن طرف پسران این همراهی و رابطه تگاتنگ فیزیکی را متاسفانه حمل بر هرزگی و عدم سلامت اخلاقی طرف مقابل می‌کنند و این فداکاری احمقانه (معاشقه یا روابط جنسی) که به امید تسخیر قلب جنس مخالف ادامه پیدا می‌کند نهایتا پسران را که هیچ مانعی را در دسترسی فیزیکی نمی‌بینند دچار نوعی دلزدگی کرده و باعث می‌شود که بعد از مدتی پسر طرف مقابل را به امان خدا رها کرده و به سراغ کیس بعدی برود. و در این میان  دختر بیچاره که به سختی بازی خورده و احساسات و عواطفش توسط طرف مقابل خدشه دار شده است دچار نوعی بدبینی می‌شود که حاصل آن این جمله معروف می شود که توسط بسیاری از دختران و زنان جامعه ما ایراد می‌گردد: "همه مردا سر و ته یه کرباسن" غافل از اینکه خودشان این بدبختی و بدبینی را برای خودشان ایجاد کرده‌اند و در این میان هیچ کسی بیشتر از خودشان مقصر نیست.

خوب شاید خیلی از شما دخترها و پسرهایی که مطلب من رو می‌خونید بگید که ما به قصد ازدواج با هم دوست میشیم و هدفمون از این دوستی‌ها اینه که همدیگرو بشناسیم بعد با هم ازدواج کنیم.

خوب برای این سئوال هم یه جواب اساسی دارم که انشاء الله در پست بعدی به اون می‌پردازم

فعلا بای